SAKARYA EĞİTİM VE ARAŞTIRMA HASTANESİ

DİYETİSYENLER GÜNÜ (6 Haziran)


İnsan sağlığının korunmasında beslenmenin önemi ilk çağlardan beri bilinen bir olgudur.

M.Ö. 2500 yıllarında
Babil’de bulunan taş tabletlerde hastalıklarda beslenmede yapılacak uygulamalar ile ilgili bilgiler bulunmaktadır.




M.Ö. 460-377 yıllarında yaşayan ve tıbbın babası olarak bilinen Hipokrat’ın “diyetle tedavi edebileceğiniz hallerde ilaç tavsiye etmeyiniz” dediğini biliyoruz.

Yine 11. yüzyılda
Çin’li bir doktor “hastasını diyetle tedavi eden ilaçla tedavi eden daha üstündür” demiştir.

Pek çok hastalığın gelişiminde ve tedavisinin etkinliğinin arttırılmasında diyetin önemli rolü olduğu pek çok araştırma ile kanıtlanmış durumdadır.

Ancak diyetler
20. yüzyıl sonuna kadar doktor tarafından belirlenmiş ve diyet hemşireleri aracılığı ile hastaya ulaştırılmaya çalışılmıştır.

Diyetin bir diyetisyen kontrolünde hazırlanması
1899 yılında gerçekleşmiştir.


Diyetin
doktor ve hemşire dışında başka bir sağlık personeli tarafından kontrole alınması gerektiği ilk kez Amerika’da gündeme gelmiştir.

Amerikan Tıp Derneği
1877 yılında kendisine bağlı bir Diyetetik Komitesi oluşturmuş ve komitenin başına o sıralar bir yemek öğretmeni olarak görev yapan fakat tarifeleri daima besinlerin sağlıkla ilişkilerini göz önüne alarak hazırlatmasıyla ünlü Sarah Tyson Rarer’i getirmişlerdir.




İlk Diyetetik Gazete
Mrs Rorer aynı yıl Diyetetik Gazete adı ile bir yayına başlamıştır.

Gazete
çok ilgi görmüş ve kendisine her gün yüzlerce; su şişmanlatır mı, sıcaklarda et mi, sebze mi yemeli gibi sorularla dolu mektuplar gelmeye başlamıştır.

1880 de
3 doktor Mrs Rorer’a kurumlarında bir diyet mutfağı açmasını önermişler ve o tarihten sonra hastanelerde diyet mutfağı yaygınlaşmaya başlamıştır.

Bu gelişmelerden sonra
diyet alanında çalışacak kişi gereksinimi ağırlık kazanmış ve 1899 da DİYETİSYEN adı ile meslek tanımlanmıştır.




İlk Tanım: Diyetisyenlik
Diyetisyen,
besin ve beslenme konusunda eğitim almış ve tanımlanan diyet tedavisini uygulayabilecek kişidir.


Beslenme alanındaki gelişmeler
bu tarihten sonra hız kazanmıştır.

Vitaminler
diyetisyen tanımının yapılmasından 6 yıl sonra kimyasal olarak tanımlanabilmiştir.

Daha sonra
besinlerin bileşimleri ve besin ögelerinin vücuttaki fonksiyonları üzerine çalışmalar yoğunlaştırılmıştır.

Bu durum
tıpta tedaviden çok korunmanın önemli olduğu konusundaki görüş ağırlık kazandırmaya başlamış ve koruyucu hekimlik daha da önemli olmuştur.

Bu durumda
diyetetik alanı daha fazla ilgi çekmeye başlamış ve sadece hastalıkta nasıl bir diyet uygulanacağı değil, sağlığın korunması için neler yenilmesi gerektiği üzerinde çalışmalar yapılmaya ve rehberler oluşturulmaya başlanmıştır.




Tıp Fakültesinde Beslenme Dersi
Bu arada
Tıp Fakültelerinde beslenme dersleri okutulmaya başlanmıştır.

Amerika’da
Tıp Fakültelerinde bu dersi ilk açan yer John Hopkins Üniversitesidir.

1903 de
üniversite bünyelerinde 3 aylık diyetetik kursları açılmaya başlanmıştır.

Bu kurslara kabul edilmek için
temel bilimlerden birinden mezun olmak ve 25 yaşın üzerinde olmak koşulu getirilmiştir.


Bu kurslardan geçenlere diyetisyen denilmeye başlanmıştır.

Diyetisyenlerin
o tarihlerde bir örgütleri yoktur, fakat 1909 yılında kurulan Ev Ekonomistleri Derneğine üye olarak iletişimlerini sağlamaya çalışmışlardır.




Diyetisyenlik mesleği
Birinci Dünya Savaşı sırasında önem kazanmaya başlamıştır.

1917 yılında
İngiltere’de 2.500.000 erkek askere alınmak için sağlık kontrolünden geçirilirken bunların % 41 inde beslenme bozukluğu olduğu saptanmış ve askere alınmaları uygun görülmemiştir.

ABD nin savaşa girmesiyle
besinleri satın alma, saklama ve servisinde dikkat edilecek noktaları öğretecek, askerlerin besin ihtiyaçlarını ve yemeleri gerekli miktarı tayin edecek, hasta ve yaralıların beslenmesini planlayacak kişi ihtiyacı ortaya çıkıyor, bu amaçla orduya diyetetik formasyonu olan 356 kişi alınmıştır.

O yıl
Ev Ekonomistleri Derneği savaş nedeniyle yıllık toplantıları iptal edilmiştir.




Lenna Cooper ve Lulu Graves isimli iki diyetisyen
“şimdi diyetisyenlerin bilgilendirilmeye daha çok ihtiyaçları var” diyerek tüm diyetisyenleri davet eder ve bir konferans düzenlenir.

Bu konferansa
98 kişi katılıyor ve toplantıda Diyetisyenler Derneği kurulmasına karar veriliyor ve 1917 de Amerikan Diyetetik Derneği (ADA) adı ile derneklerini kuruyorlar.

ADA ilk toplantısını
1918 yılında yapıyor ve o yıl ihtiyaç nedeniyle diyetetik hizmetlerini 4 alana ayırıyorlar.

Bunlar;
1) Tedavici Diyetisyen,
2) Yönetici Diyetisyen,
3) Toplum Sağlığı Diyetisyeni,
4) Eğitici Diyetisyendir. Diyetisyenlik eğitimi 1922 de dört yıllık eğitime geçiyor ve dernek 1925 yılında “Journal of American Dietetic Association” adlı bir dergi yayınlamaya başlıyor.

Dernek ilk erkek üyesini 1930 yılında alıyor.


Sonraki yıllarda
çalışma hayatındaki kişilerin sayısının artışı ve kadınların çalışma hayatına başlaması ev dışında yemek yemeyi gündeme getirince yönetici diyetisyen olarak tanımlanan kurum diyetisyenliği ağırlık kazanmaya başlıyor ve yemek servisi veren kurumlar diyetisyen istihdam etmeye başlıyorlar.

1939 da
II. Dünya savaşı patlak verince diyetisyenlik yine önem kazanıyor ve orduya 1300 diyetisyen çağrılıyor.

1969 da
diyetisyen olarak çalışılabilmesi için RD (registered dietitian) koşulu getiriliyor. RD olabilmek için formal eğitimden sonra Amerikan Diyetetik Derneği tarafından akredite edilmiş bir kurumda bir yıl stajyer olarak çalışmak gerekiyor.

ADA 1977 yılından itibaren
yoğun bir şekilde hizmet içi eğitim seminerleri düzenlemeye başlıyor.

1984 de
Amerikan Diyetisyenler Derneğinin 51.000 üyesi bulunuyor. Bugün bu sayı artmıştır.




Daha sonra
Amerika’yı diğer ülkeler izlemeye ve Diyetetik Dernekleri kurmaya başlamışlardır.

İsveç (1921
Danimarka (1923)
Japonya (1926
Kanada (1933)
İngiltere (1936)
Hollanda (1941)
İsviçre (1942)
Yeni Zelanda (1943)
Norveç (1948)
Fransa (1954
Avusturya (1955)
Almanya (1957)
İrlanda (1960) yılında derneklerini kurmuşlardır.

Türkiye’de dahil
diğer ülkeler derneklerini bu tarihten sonra kurmaya başlamışlardır.




Türkiye Diyetisyenler Derneği
1969 yılında
Türkiye Diyetisyenler Derneği kurulmuştur. 

Beslenme ve Diyet adı ile
1970 yılında derginin ilk sayısı yayınlanmıştır.
(İlk Yayın Kurulu: Türkan Kutluay Merdol, Gülden Köksal, Sevil Yeğinobalı, Vahide Özbayer ve Merih Beygo’dur).

Diyetisyenlik mesleğindeki gelişmeye paralel olarak diyetisyenlerin çalışma alanları da oldukça fazlalaşmıştır.

Filipinli Orbeta’nın söylediği gibi
“nerede besin varsa orada diyetisyen için bir altın kase vardır”.


Diyetisyenlerin Çalışabildiği Alanlar

• Eğitim kurumlarında Eğitici Diyetisyen olarak
• Araştırma kurumlarında Araştırıcı Diyetisyen olarak
• Hastanelerde Tedavici Diyetisyen olarak

Bugün bu alan pek çok alt alana ayrılmış bulunmaktadır.
Bunlar;

   » Diyabet Diyetisyenliği,
   » Renal Diyetisyenlik,
   » Onkoloji Diyetisyenliği Enteral-Parenteral Ünite Diyetisyenliği,
   » Poliklinik Diyetisyenliği vb. dir)

•Toplu Beslenme Yapılan Kurumlarda Yönetici Diyetisyen olarak, (Okul, Banka, Kamu kurumu vb yiyecek içecek servislerinde, Lokanta, Otel vb yiyecek servislerinde, Yaşlı Bakım Evlerinde, Yemek Fabrikalarında)
•Toplum Sağlığı Diyetisyeni olarak, (Bakanlıklar, İl Sağlık Müdürlükleri, Sağlıklı Hayat Merkezleri, Uluslararası Yardım Kuruluşları vb. yerlerde)
•Besin Endüstrisinde ürün danışmanı olarak
•Özel Danışmanlık Ofislerinde
•Sağlık Klüpleri, fitness merkezleri vb yerlerde danışman olarak
•Sporla uğraşan kişi ve gruplara beslenme danışmanı olarak
•Gazete, dergi yazarlığı, radyo, TV gibi medya programlarında danışman ve program yapımcısı olarak

Kaynak: http://www.tdd.org.tr






DiyetisyenGörev ve Sorumlulukları

a)  Yaş, cinsiyet ve fiziksel uğraşı gruplarına göre, sağlıklı bireyler için enerji ve besin öğeleri gereksinmeleri ile sağlıklı beslenme programlarını belirler. Özel grupların beslenme ihtiyaçlarına yönelik çalışmaların yürütülmesinde görev alır.

b)  Besin analizleri yapar, sağlıklı beslenmeye ve özel amaçlara yönelik besin grupları geliştirir ve bunların doğru kullanımını sağlar.

c)  Toplumda beslenme sorunlarına ve bu sorunların çözümüne yönelik çalışmalar yapar. Ulusal, bölgesel ve yerel düzeyde besin ve beslenme politikalarının oluşturulmasında, eylem planlarının yapılmasında ve uygulanmasında görev alır.

ç) Hekimin yönlendirmesi ile hastalar için gerekli beslenme programlarını düzenler.

Bireylerin hastalığına,
antropometrik ölçümlerine, laboratuvar bulgularına ve tedavisine uygun olarak besin öğesi gereksinmelerini belirler,
diyet tedavilerini ve beslenme eğitimi hizmetlerini planlar, uygular ve izler.




d)  Hastaların sağlık kuruluşlarında hastane malnütrisyonuna maruz kalmamaları için gerekli önlemleri alır. Hastaların diyet ve normal yemekleri ile ilgili istek ve eğilimlerini tespit ederek, yemek listelerini tabibin tespit ettiği esaslar içinde kalmak suretiyle hazırlar. Hastayı yemek rejimi hususunda eğitir. Hastaların yemeklerini yiyip yemediklerini kontrol eder, tüketmiş olduğu besinler hakkında gerekirse tabibe bilgi verir.

e)  Hastalara verilecek olan oral, enteral ve parenteral beslenme ürünlerinin seçiminde, hazırlanmasında, uygulamalarında, eğitim ve izleme süreçlerinde görev alır.

f) Satın alınacak gıda maddelerinin miktarının belirlenmesinde ve değerlendirme çalışmalarında görev alır.

g) Beslenme hizmetinde çalışan personelin denetimini yapar, hizmet içi eğitimlerini planlar, uygular/uygulatır. Hizmetin her aşamasında besin, personel, fiziksel alan ve araç-gereçlerin temizlik ve hijyeni için gerekli önlemlerin alınmasını sağlar.




ğ) Menü planlaması yapar ve uygulanan menüleri denetler. Standart yemek tarifelerinin geliştirilmesini ve uygulanmasını sağlar, gerektiğinde günün ve kuruluşun şartlarına uygun düzenlemeleri yapar.

h) Yiyecek-içeceklerin uygun yöntemlerle depolanmasını ve depodan yiyecek-içecek çıkışını denetler.

ı) Toplu beslenme alanlarının ve araç/gereçlerin günün şartlarına uygun ve ihtiyaca cevap verebilecek standartlara ulaşmasını sağlar. Yemek hazırlama, pişirme ve servis alanlarında oluşabilecek kazaları önleyici tedbirlerin alınmasını ve  ilk yardım araçlarının bulunmasını sağlar.

i) Yiyeceklerin hazırlama, pişirme ve servisi ilkeleri doğrultusunda tüketime sunulmasını denetler.

j) Besin güvenliğinin sağlanmasında ve kalite sistemlerinin kurulmasında görev alır.